Keşke bazen içimi çıkarıp, yıkayıp, havalandırıp geri koyabilsem. Ya da Allah izin verse de bir günlük Martı oluversem.... Masmavi gökyüzünde hareketsiz, saatlerce uçuversem.... Rüzgarın kanatlarımın altını serin serin okşayışını hissetsem. Acıkınca bir vapura yanaşsam, susayınca denizlere dalsam. İstanbul'un gökyüzü benim olsa. Kimse yukarı bakmasa ve kimse beni görmese . Ama ben üstten , en üstten herkesi seyretsem. Bembeyaz bulut kümelerini yarıp geçsem. Rüzgar kısacık saçlarımı okşasa ... Martıların saçı olur mu? Bilmem ki ....
Hiç durmadan hep uçsam. Küçücük zeytin gözlerim hiç ıslanmasa ya da rüzgar yaşlarımı hemen kurutuverse. Bembeyaz olsam, baştan aşağı bembeyaz... Ve masmavilerin arasında uçup dursam!...